|
||||||||
|
ASBURY PARK, een stad in de Amerikaanse staat New Jersey, valt bestuurlijk gezien onder Monmouth County. De Jersey Shore is het kustgebied, de ongeveer 141 mijl die grenst aan de Atlantische Oceaan, van Perth Amboy in het noorden tot Cape May Point in het zuiden. Asbury Park is bekend geworden als een Mekka voor musici, vooral door de door R&B beïnvloede rock-'n-roll die bekendstaat als de Jersey Shore Sound. Bruce Springsteen begon zijn carrière in de clubs van Asbury Park. Toen hij zijn éérste album uitbracht, noemde hij het ‘Greetings from Asbury Park, N.J.’ (1973). Een van de songs op zijn tweede album ‘The Wild, the Innocent and the E Street Shuffle’ (1973) is getiteld “4th of July, Asbury Park (Sandy)”. Ook de band Southside Johnny & the Asbury Jukes ontleende zijn naam aan dit park. John Lyon (°1948) is ongetwijfeld beter bekend SOUTHSIDE JOHNNY, de frontman van THE (ASBURY) JUKES én, de peetvader van de “(New) Jersey Shore Sound”. De dit jaar 76-jarige Amerikaanse singer-songwriter is geboren in Ocean Grove (NJ). Als definitie van de Jersey Shore Sound vond ik “een mix van oude pre-Beatles R&R met pre-Motown R&B”… In 1974 richtten zanger John Lyon en gitarist/songwriter "Miami" Steve Van Zandt de Southside Johnny & the Asbury Jokes op. Van Zandt ruilde in 1975 de Jukes voor Bruce Springsteen’s E Street Band, maar bleef de Jukes leiden, hun nummers schrijven en was de producer van hun eerste albums. De originele Jukes line-up was: Billy Rush (gitaar), Kevin Kavanaugh (keys), Al Berger (bas), Kenny Pentifallo (drums), Carlo Novi (tenor sax), Eddie Manion (baritone sax), Tony Palligrosi & Ricky Gazda (trompet) en Richie "La Bamba" Rosenberg (trombone). De band tekende een contract bij Epic Records label en bracht in 1976 hun debuut studio album ‘I Don't Want to Go Home’ uit. In 1977 volgt ‘This Time It's for Real’, een album met meer inbreng van Springsteen en gastinbreng van The Coasters, The Drifters en The Five Satins. Omdat hun derde album ‘Hearts of Stone’ (1978) qua verkoop flopt, verbreekt Epic hun contract. Bij Mercury brengen ze ‘The Jukes’ (1979), ‘Love Is a Sacrifice’ (1980) en het dubbele live album ‘Live: Reach Up and Touch the Sky’ (1981) uit. Atlantic Records/ Mirage laat Lyon vrij samen te werken met Billy Rush, omdat het niets werd met producer Nile Rodgers en ‘Trash It Up!’ (1983), wanneer ze ‘In the Heat’ (1984) uitbrengen. Door het vertrek van Billy Rush moet Lyon ‘At Least We Got Shoes’ (1986) verder alleen afwerken, waarna hij een soloalbum ‘Slow Dance’ (1988) uitbrengt. Southside & the Jukes gaan opnieuw met Springsteen en Van Zandt samenwerken voor het album ‘Better Days’ (1991). Na een onderbreking van tien jaar begint Lyon met zijn eigen Leroy Records label en brengt hij ‘Messsin' With the Blues’ (2000) uit. In 2002 volgt ‘Going to Jukesville’. ‘Soultime!’ is het laatste album dat Southside Johnny & the Asbury Jukes uitbracht. Vijf jaren na ‘Pills & Ammo’ (2010) brengen ze een album uit, met enkel (elf) originele nummers. De nummers zijn geschreven en geproducet door toetsenman Jeff Kazee & John Lyon en is opgenomen in de ‘Lakehouse Recording Studios’ in de thuisstad van de Jukes, Asbury Park. De band gaf hun eerste concert in Duitsland in 1977 in de “Onkel Pö” in Hamburg en in oktober 1979 traden ze op in de Grugahalle in Essen ter gelegenheid van de 5de Rockpalast Night samen met Mitch Ryder en Nils Lofgren. De WDR was ter plaatse bij het Rockpalast en maakte opnamen. Op 26 maart 1992 gaven Southside Johnny & The Asbury Jukes een tweede concert in het Rockpalast in de Live Music Hall in Keulen. Little Steven verscheen die avond als gast op het podium voor vier nummers. Deze twee concerten zijn recent door MIG Records uitgebracht op 3 cd’s en 2 dvd’s als, ‘LIVE @ ROCKPALAST 1979 & 1992’. Dit leverde 80 minuten dvd en 162 minuten muziek op. Voor zijn optreden in 1979 kon hij rekenen op o.a. gitaristen Billy Rush & Joel Gramolini en een 5-koppige blazerssectie met o.a. Richard “La Bomba” Rosenberg op trombone en Rick Gazda op trompet, die met nummers als “Talk to Me”, “The Fever”, “Having a Party” en “Got to Be a Better Way Home” die avond in Essen garant stonden voor de altijd herkenbare en aanstekelijke Jersey Shore Sound. Voor hun tweede optreden dertien jaar later in Keulen bestond de line up uit gitarist Bobby Bandiera, een 3-koppige blazerssectie met Richie Rosenberg op trombone, Joes Stann op sax & Mark Pender op trompet. Naast toetsenist Rusty Cloud, was David Hayes de bassist en David Beal de drummer van dienst. Als gast speelden ook “Little” Steve Van Zandt (gitaar) en Tim Holland mee. Hier stalen ze show met nummers als o.a. “I Played the Fool”, “Soul’s on Fire”, “I Don’t Want to Go Home”, “Forever” en “Hearts of Stone”.
Eric Schuurmans
|